- περιπατητική σχολή
- Ονομάστηκε έτσι η σχολή που ίδρυσε ο Αριστοτέλης από τη συνήθειά του να διδάσκει τους μαθητές του περπατώντας στις στοές του Λυκείου. Η κατεύθυνση της σχολής, μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη, είναι κυρίως νατουραλιστική και χαρακτηρίζεται από την πολυμάθεια (Θεόφραστος, Εύδημος, ο Ρόδιος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Δικαίαρχος, Κλέαρχος, Δημήτριος ο Φαληρεύς). Η εμπειριστική τάση ενισχύεται στους πρώτους ελληνιστικούς χρόνους (Στράτων ο Λαμψακηνός), ενώ στην κατεύθυνση της πολυμάθειας συνεχίζουν ο Έρμιππος, ο Σωτίων, ο Σάτυρος, ο Ηρακλείδης ο Λέμβος, ο Αγαθαρχίδης και ο Δημήτριος ο Βυζάντιος· τη συνδιαλλαγή με άλλα φιλοσοφικά ρεύματα επιχειρεί ο Ιερώνυμος ο Ρόδιος, ο Κριτόλαος, ο Διόδωρος ο Τύριος κ.ά. Αργότερα οι περιπατητικοί στράφηκαν στα ίδια τα έργα του Αριστοτέλη (Ανδρόνικος ο Ρόδιος)· μεταξύ των σχολαστικών ξεχωρίζει ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς. ‘Αλλοι περιπατητικοί αυτής της περιόδου (1ος αι. π.Χ. -2ος αι. μ.Χ.) είναι ο Βοηθός ο Σιδώνιος, ο Αρίστων ο Αλεξανδρεύς, ο Ξέναρχος από τη Σελεύκεια, ο Νικόλαος Δαμασκηνός, ο Αλέξανδρος ο Αιγαίος, ο Πτολεμαίος ο Χέννος, ο Άδραστος οΑφροδισιεύς και ο Ερμίνος (κάτω από την επίδραση της σχολής βρίσκονται και ο αστρονόμος Πτολεμαίος και ο γιατρός Γαληνός)· της τελευταίας περιόδου (3ος-6ος αι. μ.Χ.) είναι ο Ανατόλιος ο Αλεξανδρεύς, ο Θεμίστιος και ο Δώρος.
Dictionary of Greek. 2013.